Suat Demirkıran, 1991 yılında Bartın’da doğdu. İki ablası bir ağabeyi olan Suat, meskenin en küçüğüydü. Bu durum onun yetim büyümesine neden olmuştu. Zonguldak Türkiye Taşkömürü Kurumu’nda çalışan babası, Suat 7 yaşındayken meslek hastalığı nedeniyle hayatını kaybetmişti. Yetim kalmıştı fakat annesi ve kardeşleri ona babalarının yokluğunu hiç aratmamıştı. Tüm kardeşlerini seviyordu lakin Kibariye ablasının yeri onun için diğerdi. Çünkü Suat’ı doğduğu günden bu yana o bakıp büyütmüştü. Lise eğitimini tamamlayan Suat, babası üzere Türkiye Taşkömürü Kurumu’nda çalışmak istiyordu. Başvurusunu yaptı lakin bunun için kurada isminin çıkması gerekiyordu. Bu sırada boş durmamış, inşaat personelliği ve güvenlik görevliliği yapmıştı. Üç yıl evvel ise Suat’ın istediği olmuş, kurada ismi çıkmıştı. Maden ocağında kazmacı olarak işe başladığında ise sevinç gözyaşları dökmüştü.
‘ABLASI BAKIP BÜYÜTTÜ’
Suat, Bartın’ın bir köyünde doğmuştu lakin kentin bir ilçesi olan Amasra’da yaşıyordu. Ona bakıp büyüten Kadriye ablası evliydi ve o da Amasra’da oturuyordu. İki kardeş yeniden ayrılmamıştı. Suat’ın meskenin en küçüğü olduğunu söyleyen abla Kadriye Keskin, “Kardeşim neredeyse elime doğdu. Ona ben bakıp büyüttüm diyebilirim. Üstünde çok emeğim var. İşe girip para kazanmaya başlayınca konutunu de benim oturduğum semtten aldı. Kardeşimle hem komşuyduk hem de hayatımızı paylaşıyorduk. Suat, müsaadeli olduğu günlerde köye annemin yanına gidiyordu ya da annem kalmak için Suat’ın yanına geliyordu” dedi.
‘VARDİYASI SON ANDA DEĞİŞTİ’
Suat, Türkiye Taşkömürü Kurumu’nda çalışmaktan ötürü çok memnundu. Arkadaşlarını çok seviyor ve onlarla çalışmaktan keyif alıyordu. Maden ocağında 24.00-08.00, 08.00-16.00 ve 16.00-24.00 vardiya sistemi uygulanıyordu. Suat’ın 15 günde bir vardiyası değişiyordu lakin o tüm vardiya kümelerindeki arkadaşlarını seviyor, hepsiyle yeterli anlaşıyordu. 14 Ekim günü de Suat işe gitmek için erkenden kalktı. Zira o hafta 08.00-16.00 vardiyasında çalışıyordu. Son anda bir telefon geldi ve o gün 16.00-24.00 saatleri ortasında çalışacağı söylendi. Annesi Minire Demirkan o günü şöyle anlatıyor:
“İşinden mutluydu. O gün de işe giderken çok memnundu. Vardiyası değiştiği için cuma namazına gitti. Yüzü daima gülüyordu. Öbür günlerden farklı bir sevinci vardı. İşine, çok sevdiği otomobiliyle giderdi. Fakat o gün arkadaşı aradı ve onu olmaya geleceğini söyledi. İşe arkadaşıyla birlikte gittiler.”
HABERİ KOMŞULARI VERDİ
Suat işe gitmişti lakin Amasra Taşkömürü’nde saat 18.15 sularında -300 kotunda bir patlama meydana geldi. Aileye haberi ise eşi itfaiyeci olan komşuları verdi. Abla o anı, “Komşumuzun eşi itfaiyeci. O gün izinliymiş lakin ocakta patlama olduğu için acil olarak işe çağırmışlar. Komşumuz da bizi aradı. ‘Suat nerede?’ diye sordu. İşe gittiğini söyledim. Arabası kapının önünde olunca konutta olduğunu düşünmüş” diyerek aktardı.
Ne yazık ki Suat meskende değildi. Vardiyası değişmese meskende olacaktı lakin son anda gelen telefonla değişmişti. Maden ocağına birinci evvel Suat’ın eniştesi sonra ablası ve annesi gitti. Patlama sırasında mesaide olan 110 işçiden 58’i kendi imkanlarıyla kurtulmuştu. Yakınları sevinç gözyaşları döküyordu lakin onların ortasında Suat yoktu. Madende mahsur kalan emekçiler için arama kurtarma çalışmaları devam ediyordu, Suat’ın ailesinin acı bekleyişi ise sürüyordu. “Haberi alır almaz içimize bir ateş düştü” diyen Kadriye Keskin, “Yerin altına indiğini biliyorduk ancak konduramadık. Bir umutla bekledik. ‘Sağ çıktı, odaya alındı’ dediler. Hastanelere baktık fakat Suat hiçbirinde yoktu” dedi.
Annesi Suat’ı, “Karıncayı bile incitmez, kimseye berbat bir kelam söylemezdi. Daima güler yüzlüydü. İşinden meskenine, konutundan işine giderdi. Hiçbir makus alışkanlığı yoktu. Küçükle küçük, büyükle büyük olurdu. Hayattan hiç şikâyet etmezdi, Allah ne veriyorsa şükrederdi. Hiç fazlasında gözü yoktu” kelamlarıyla tanım ediyor.
SON BİR HAYÂLİ KALMIŞTI
Ertesi gün oldu. Hâlâ Suat’tan haber yoktu ancak ailenin umutla bekleyişi devam ediyordu. Ta ki sabah 04.00’e kadar… Aileyi Bartın Bayan Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi’nden aradılar. Ne yazık ki patlamada hayatını kaybeden 41 şahıstan biri de Suat’tı. Ocaktan çıkarılan sekizinci kişiydi fakat gazdan zehirlenmişti.
Suat, maden ocağı bacalarında temizleme olacağı için bir aylık müsaadeye çıkacaktı. Bu duruma çok memnun olmuş, sevincini ailesiyle paylaşmıştı. Meskenini ve otomobilini alan Suat’ın maaşı da yeni yükselmişti. Kız arkadaşı da vardı. 14 Ekim Cuma günü yaşanan patlamada hayatını kaybetmeseydi, cumartesi günü kız arkadaşıyla buluşup ileriye dönük atacakları adımların planlamasını yapacaklardı.